In zijn derde periode begon het Chagall steeds meer tegen te staan dat zijn werk voor hoge prijzen verdween in de brandkasten van rijke mensen of in de depots van musea. Vooral wanneer hij er, zoals met de bijbelseries, een bedoeling mee had zocht hij een ruimere verspreidingsmogelijkheid. En juist onder die hogere oplages treft men de mooiste Chagalls aan.

Het is een wijdverbreide misvatting dat litho’s in hogere oplages aan kwaliteit zouden inboeten. Dit geldt wel voor etsen en (in mindere mate) voor houtsneden, doch de drie immense Mourlot-litho-persen waren van zo’n ongekende kwaliteit, dat een enkele keer zelfs twintig duizend afdrukken geleverd konden worden. Als gevolg van Mourlot’s grote vakmanschap ligt het enige verschil bij kleine of hoge oplages in de exclusiviteit van de litho en niet in de kwaliteit van de afdruk.